انشا در مورد در یک شب بارانی در خیابان راه می رفتم

به نام خدا موضوع:یک شب بارانی در خیابان راه میرفتم. ‌ مقدمه: چه قدر بارش باران را دوست دارم، نغمه افتادنش روی برگ و کم کم خیس شدن این دنیای بزرگ، واقعا چه قدر آب لازم است تا زمین به این پهناوری خیس شود و آلودگی‌اش کم شود. خداوند در یک لحظه همه را آب زده و عطر خوش خاک همه را بر می دارد. و چه خاطره ای می شود در آن روز برایم. ‌ بدنه: یکی از دوستانم به دنبالم آمد و من هم بی چتر و کلاه با او شتابان رفتم. کم کم در راه نم نم باران را روی دستم حس می کردم و بوی نم که چه قدر برایم خواستنی است. کم کم به بازیگاه رسیدم و مشغول بازی شدیم. صدای افتادن قطرات باران روی وسایل بازی را می شندیم و با خود گفتم، عجب شانسی، کم کم خیس می شدم ولی دوست نداشتم به خانه برگردم. دلم می خواست بازی را ادامه دهم. خوب و خوش بودم و انگار از قطرات دوش می گرفتم و لذت می بردم. چه قدر حال خوبی بود. کم کم داشت سردم می شد و احساس خوشی به حس سرما زدگی تبدیل می شد. از راه میانبر پارک و بازیگاه به سمت خانه حرکت کردیم. خوب و خوش یاد ترانه باز باران افتادم و دوان دوان به سوی خانه حرکت کردم. وقتی درب خانه رسیدم انگار مادرم سخت منتظرم بود و مضطرب. خیلی سریع لباسهایم را عوض کردم و شروع کردم به خوردن چای خوش رنگی که روی اجاق گاز دم شده بود. خدایا باران را چه قدر دوست دارم و خاطرات خیسش را، هیچ وقت این نعمت بی دریغ را از من مگیر و مهمتر از باران مادرم بود که خاطره این روز را برایم زیباتر و جذابتر مرد. خدایا باران و مادر را از من مگیر. ‌ نتیجه گیری: باران نعمت ناب خداوند است که همانا می تواند بهترین خاطره را هم برای عشاق بسازد. کاش در هر روز بارانی دفتری داشته باشم و از لحظات ناب خداوند دفتری به یادگار بنویسیم. کاش خاطرات روز خوش عشق و باران را نوشته و قاب کنم.

بنام خداوند بخشنده مهربان موضوع انشا: باران ❥𝆛𝆐𝅮𝅘𝅥𝅮𝒉𝒂𝒅𝒊𝒔𖣲̶ͥ.̶⃫ᷝⷮ͟͞💌̶̶̶̶̶̶̶̶⃫͟͞.͟.⸙:꯭ ̶̶̶᭄꯭ٜٜ باران حسی است ، که بر گونه های سرخم می چکد. عشق وصف نشدنی را در دلم می گنجاند. عشقی که نسبت به خدایم در طرف چپ سینه ام است ، که در زیر اشک های آسمانش زندگی می کنم و قدم بر میدارم. اشکی که از چشمان دل گرفته کسی می ریزد،که از شدت تنهایی از باران به عنوان اشک های خیس شده اش استفاده کند. این اشک های دردناک، که از جنس غم است ،می تواند موجب سیل شود، گاهی اوقات غم و اندوه آسمان به حدی می رسد که از صبح روشن ، تا شب تاریک گریه میکند. اشکی که عاشقان و دل شکستگان راه عشق ،بیش تر از هر کسانی معنای واقعی این باران را می دانند، با آن انس می گیرند. عاشقانی که با این باران راز های پنهان و آشکار نشدنی را در میان گذاشته و باران را هم در غم خودشان شریک دانستند. بارانی که کاملا عطر، بوی، حسش کاملا با تمام حس های دنیا فرق دارد. من تمام وجودم را در برابر، آسمان،  فدا می کنم. ❥𝆛𝆐𝅮𝅘𝅥𝅮𝒉𝒂𝒅𝒊𝒔𖣲̶ͥ.̶⃫ᷝⷮ͟͞💌̶̶̶̶̶̶̶̶⃫͟͞.͟.⸙:꯭ ̶̶̶᭄꯭ٜٜ پایان.